Aylık arşivler: Eylül 2017
Bir oyunla dünyayı dolaşıyoruz
Geçen hafta Aile ve Çocuk Fuarı’na gittim. İyi Cüceler‘in de bir standı vardı. Bizde olmayan Deyim Kartları‘ndan alırken, kitabevinin sahibi Esra Hanım tavsiye etti bu oyunu. Hem hafıza, hem de ülkeler ve özellikleri ile ilgili bir oyun olduğunu anlayınca hemen aldım. Gerçekten de harika bir oyunmuş. Akşam okuldan dönen cancan da pek heyecanlandı oyunu görünce. Hemen oynadık tabi. Tahmin ettiğim gibi bayıldı. Şimdi her gün oynuyoruz neredeyse. Bu yazının geri kalanını okuyun
“Sen benim parlayan güneşimsin…”
Bir süredir böyle diyor bana cancan. Sevgisi kabardığında. Sarıldığında. Yüzümü okşuyor bazen söylerken. Ya da saçlarımı. Her söylediğinde kalbimi kocaman bir mutluluk dolduruyor. Gözlerimden yaşlar fışkıracak gibi oluyor. Bu hayatımda duyduğum en güzel, en mutluluk verici iltifat. Hele de söyleyen evlat olunca… Bu yazının geri kalanını okuyun
Ailemizin yeni üyesi ‘peynir’
Ankara’ya taşındığımızdan beri cancan köpek istiyordu. Oturduğumuz sitede belki de köpek sahibi olmayan tek biz vardık, onun da etkisi olmuş olabilir! Ne yalan söyleyeyim ben de çok istiyordum. Tarçın ve Çilek’ten sonra hiç kimse girmemişti hayatımıza, eksikliğini çok hissediyordum. Ama babayı ikna etmek bayağı bir vaktimizi aldı. Bu sene yazın alırız artık diye düşünüyordum ama taşınma işi çıkınca bu sene de olmaz diye geçirmiştim içimden. Bu yazının geri kalanını okuyun
Kürkçü dükkanına döndük!
Ocak ortasında hayatımızı yeniden değiştirecek kararlar aldık Emre ile. Ankara’daki yaşantımızdan çok mutluyduk aslında. Kompak bir hayat, yormayan bir şehir, Çınar’ın yaşantısını zorlamayacak bir günlük akış, vs. Ama işte hayatta hiç büyük konuşmayacaksın. “İstanbul’dan kurtulduk, bir daha dönmem valla!” diyen ben, kaşla göz arasında yeniden okul, ev arayışına girmiştim bile. Arayış hemen başladı ama durumu sindirmem bir hayli zaman aldı. Bu yazının geri kalanını okuyun
Kayboldum, yolumu arıyorum!
Çok uzun zaman oldu… Sadece yazmayalı değil, şöyle adam akıllı bir kendime dönmeyeli… Bakıp da görmek istemeyeli… Öyle istemedim ki hatta buraya girip yaşanmışlıkları bile görmeyi içim almadı galiba. Belki yedi sekiz aydan fazla oldu… Çok uzun zaman… Bu yazının geri kalanını okuyun
denizanne.com 